Strona główna

Kapelusz higrofaniczny, wilgotny płowo do rdzawobrązowego, suchy jasnoochrowy, 

z wiekiem i w miejscach uszkodzonych przebarwia się ciemno sino-zielonkawo; 20-50 mm 

średnicy, początkowo tępostożkowaty, potem wypukły do rozpostartego; brzeg podgięty, 

z wiekiem prosty lub odgięty, wilgotny słabo prążkowany; powierzchnia gładka, nie lepka; 

skórka nieściągalna. Blaszki początkowo jasnobrązowe, z czasem przyjmują barwę kremową. 

Wysyp zarodników brązowy z purpurowym odcieniem. Zarodniki elipsoidalne, nieco 

spłaszczone, grubościenne, z wyraźną porą rostkową; 10-12.5 × 6-7.5 µm. Trzon wysmukły, 

elastyczny, cylindryczny, do 12 cm długi i do 4 mm gruby. Zapach nieznaczny, grzybowy. 

Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach. 

 

wyraźny, biały lub białożółtawy, zwieszony, nieprążkowany; brzeg pierścienia biały lub 

żółtawo ząbkowany. Miąższ biały, pod skórką kapelusza żółty (żółtopomarańczowy); 

niezmienny, kruchy. Smak grzyba jest łagodny oraz bez zapachu [HTTP://WWW.GRZYBY.PL]. W 

celach halucynogennych często wykorzystywany jest także dość pospolity w Polsce 

Gatunek należy do tzw. grzybów psylocybinowych. Zawiera substancje psychoaktywne (psylocybinę oraz śladowe ilości psylocyny ibaeocystyny). Po jego spożyciu występują zaburzenia postrzegania i świadomości, powoduje też spadek ciśnienia tętniczego. Ze względu na wygląd i właściwości psychoaktywne łysiczka lancetowata nazywana jest również "czapką wolności" albo "magicznym grzybem

 

 

Po raz pierwszy gatunek ten opisany został przez Karola Linneusza w 1753 jako Agaricus muscarius, w 1783 Jean-Baptiste Lamarckprzeniósł go do rodzaju Amanita nadając mu obecną nazwę. Przez różnych badaczy opisywany był jeszcze pod różnymi nazwami, tak, że obecnie ma ponad 40 synonimów łacińskich[2].

 

Nazwę polską podał J. Jundził w 1830. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako bedłka muchomor, bedłka, muchar czerwony, muchomor pospolity, muchomor zwyczajny

 

Znalezione obrazy dla zapytania muchomor czerwony

Haluny, halunki, grzybki halucynogenne, psylocybki, magiczne grzybki – to określenia grzybów psylocybinowych, używane przez amatorów eksperymentów z substancjami psychoaktywnymi. W rzeczywistości mowa o łysiczce lancetowatej – jedynym występującym w Polsce grzybie z gatunku psylocybinowych. Są to niewielkie, brązowe lub brązowo-żółte grzybki na cienkich korzonkach, rosnące najczęściej w miejscach, gdzie wypasa się owce, głównie na południu kraju.

Za działanie grzybów psychoaktywne tych grzybów odpowiadają głównie dwie zawarte w nich substancje chemiczne: psylocybina i psylocyna.